Генеральная споведзь ці споведзь з усяго жыцця (або з вялікага перыяду жыцця) практыкавалася ў Касцёле з самага пачатку. Шмат святых і благаслаўлёных карысталіся сакрамэнтам пакаяння і паяднання з усяго жыцця.
«Скажыце, калі ласка, як правільна вернікам перажываць момант кансэкрацыі падчас святой Імшы: ці абавязкова глядзець на Гостыю і келіх, якія ўздымае святар? Многія ў гэты час чамусьці апускаюць галовы».
“…Вось прыбылі магі з усходу ў Ерузалем.… Убачыўшы зорку, яны вельмі ўсцешыліся. І, увайшоўшы ў дом, знайшлі Дзіця з Марыяй, Маці Яго, і, упаўшы, пакланіліся Яму. Затым, адкрыўшы скарбы свае, ахвяравалі Яму дары: золата, ладан і міра.” (Мц 2, 1, 10-11).
Думка пра святкаванне нараджэння Езуса Хрыста несумненна з’явілася пад уплывам грэка-рымскай культуры. На гэтым культурным абшары існаваў звычай святкавання нараджэння ўладароў і славутых людзей. Не павінна была быць фактычная дата іх нараджэння, часта яна была сімвалічнай.
Вігілія Божага Нараджэння – урачыстае свята, якое завяршае адвэнтавы перыяд. Слова «вігілія» лацінскага паходжання і азначае чуванне. З даўніх часоў у Касцёле існуе звычай: дзень перад вялікай урачыстасцю вернікі захоўваюць строгі пост і ўсю ноч чакаюць гэтага свята, молячыся разам.
Належыць да найбольш вядомых містыкаў Касцёла. Яго працы, поўныя захаплення над таямніцай Святой Тройцы, увесь час чытаюцца па-новаму. Іх каментавалі, між іншым, св. Тэрэза ад Дзіцятка Езус, св. Эдзіт Штайн і св. Ян Павел ІІ. Яна ад Крыжа лічаць адным з галоўных стваральнікаў літаратурнай іспанскай мовы. Яго проза поўная паэтычных выразаў, а паэзія насычана духоўнай сімволікай.
Набліжаецца зіма, а значыць ужо хутка, праз месяц, настане святочны перыяд Божага Нараджэння. Як вядома, у Каталіцкім Касцёле гэтаму святу папярэднічае Адвэнт, які называюць часам радаснага чакання. Але што значыць чакаць радасна і ці ў гэты перыяд на католікаў накладваюцца абмежаванні? На гэтыя і іншыя пытанні адкажа кс. Кірыл Бардонаў.
Раней, кажучы пра традыцыю пастоў у Каталіцкім Касцёле, мы высветлілі, што «ў перыяд Адвэнту паводле касцёльных прадпісанняў асаблівага абавязковага посту няма (пар. кан. 1250). Тым не менш, каб духоўна падрыхтавацца да прыйсця Пана, мы можам браць сабе за абавязак пэўныя акты пакаяння — толькі ў такім выпадку яны павінны мець характар асабісты». Цяпер аб усім гэтым падрабязней.
