І ў нашыя дні ўсё яшчэ можна пачуць думку, што рэлігія супярэчыць навуцы. Некаторыя “знаўцы” сцвярджаюць, што сапраўдны навуковец не можа быць вернікам і наадварот. Ці сапраўды гэта так? Паспрабуем адказаць у гэтым матэрыяле на прыкладзе некаторых выбітных гістарычных асобаў.
Пробашч парафіі і кусташ Дыяцэзіяльнага санктуарыя Пана Езуса Журботнага ў Росі кс. Чэслаў Паўлюкевіч разважае над праблемамі, якія вядуць чалавека да страты шчасця.
У падрыхтоўцы да сакрамэнту пакаяння жаль за грахі часта аказваецца самай складанай умовай, прынамсі самай цяжкай для рэалізацыі.
Цяпер, калі рытм жыцця чалавека расце, а час становіцца адным з найважнейшых рэсурсаў, вялікую папулярнасць набывае так званы тайм-менеджмент, уменне размяркоўваць свой час. Існуе мноства розных методыкаў тайм-менеджменту, і ў цэлым яны заснаваныя на прынцыпе раздзялення справаў па іх важнасці, складанасці, часе, патрэбным для іх выканання. Вядомы хрысціянскі псіхолаг сястра Паўла Бобер MSF у адной з лекцый, прысвечаных настаўніцтву, гаворыць аб нясталым настаўніцтве, і гэта напрамую датычыць нясталай пазіцыі ў працы і размеркаванні свайго часу. Прапануем вам урывак з гэтай лекцыі.
Адны вернікі кленчаць, адаруючы Пана Езуса, а другія адразу ўстаюць і лічаць, што робяць больш правільна...
Тэма бацькоўства і рэалізацыі мужчынскага паклікання ва ўсе часы была важнаю і актуальнаю, а ў наш час, калі ў Касцёле назіраецца своеасаблівы «мужчынскі крызіс», праблема душпастырства сярод мужчынаў набывае асаблівую вастрыню. Пра гэта мы пагутарылі з Паўлам Шарэйкам, аніматарам рэлігійнай супольнасці «Мужчыны святога Юзафа».
Лайкі, рэпосты, каментарыі… Зрабіць сэлфі на канцэрце або сфатаграфавацца ў новай сукенцы і хуценька запосціць гэта ў Facebook. Гэта звычайныя дзеянні большасці з нас сёння, у час панавання глабальнай сеткі інтэрнэту і развіцця сацыяльных медыя. Амаль што кожны свой крок фіксуем на камеру, каб потым паказаць «сябрам» у інтэрнэце. Аднак ці вартыя гэтыя дзеянні таго, каб растрачваць на іх столькі часу нашага жыцця?
