Субота — трыццаць трэці звычайны тыдзень, Год І
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Мак 6, 1–13
За зло, якое ўчыніў у Ерузалеме, у вялікім смутку я паміраю
Чытанне Першай кнігі Макабэяў.
У тыя дні:
Кароль Антыёх праходзіў па верхняй краіне і пачуў, што ў Персіі ёсць горад Элімаіс, вядомы сваім багаццем на срэбра і золата. А ў ім – вельмі багатая святыня, у якой знаходзяцца залатыя шлемы, шчыты і зброя, пакінутыя там Аляксандрам Македонскім, сынам Філіпа, які першы панаваў над грэкамі. І пайшоў ён, і спрабаваў ўзяць горад і абрабаваць яго, але не здолеў, бо пра яго намеры даведаліся жыхары горада. І падняліся на бітву супраць яго, і ён уцёк, і адышоў адтуль з вялікім смуткам, каб вярнуцца ў Бабілён.
А калі ён быў яшчэ ў Персіі, да яго прыбыў пэўны пасланец і паведаміў, што войскі, якія вырушылі ў зямлю Юды, звернуты ў бегства. Лізій жа, які сярод першых выправіўся з моцнымі сіламі, быў прагнаны ад аблічча юдэяў, якія ўзмацніліся за кошт зброі, сілаў, і шматлікіх трафеяў, забраных у разбітага войска. Самі ж юдэі зруйнавалі агіду, пабудаваную на алтары ў Ерузалеме, і абнеслі высокімі мурамі святыню, як і раней, а таксама свой горад Бэт-Шур.
Калі кароль пачуў гэтыя навіны, ён спалохаўся і моцна ўсхваляваўся. Упаў на свой ложак і занямог з-за смутку, што не сталася так, як ён задумаў.
Заставаўся там шмат дзён, бо глыбокі смутак аднаўляўся ў ім, і ён зразумеў, што памірае. І паклікаў усіх сяброў сваіх, і сказаў ім: Сон пакінуў мяне, а маё сэрца сціснулася ад хвалявання, і сказаў я ў сваім сэрцы: Да якога смутку дайшоў я. У якое хваляванне патрапіў я, той, які быў ласкавы і любімы падчас панавання свайго. Цяпер жа прыгадваю тое зло, якое я ўчыніў у Ерузалеме. Я забраў адтуль ўсё срэбнае і залатое начынне і беспадстаўна паслаў знішчыць жыхароў Юды. Я зразумеў, што з гэтай прычыны напаткала мяне гэтае ліха, і вось у вялікім смутку я паміраю на чужыне.
Гэта слова Божае.
РЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 9, 2–3. 4 і 6. 16 і 19. (Р.: пар. 15b)
Рэфрэн: Радавацца буду Божай дапамозе.
2. Буду дзякаваць Табе, Пане, усім сэрцам, *
абвяшчаць ўсе Твае цуды.
3. Буду радавацца Табе і весяліцца, *
спяваць імені Твайму, Найвышэйшы.
Рэфрэн:
4. Калі ворагі мае павернуцца назад, *
то спатыкнуцца і загінуць перад Тваім абліччам.
6. Ты дакарыў народы і знішчыў бязбожніка, *
сцёр іхняе імя на вякі вечныя.
Рэфрэн:
16. Народы паўпадалі ў яму, якую выкапалі самі, *
у сетку, што яны схавалі, патрапіла іхняя нага.
19. Бо не заўсёды бедны будзе ў забыцці, *
а надзея ўбогіх ніколі не загіне.
Рэфрэн:
СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ пар. 2 Цім 1, 10b
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
Наш Збаўца Езус Хрыстус знішчыў смерць
і асвятліў праз Евангелле жыццё.
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
ЕВАНГЕЛЛЕ Лк 20, 27–40
Бог жа не ёсць Богам мёртвых, але жывых
+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.
У той час:
Падышлі некаторыя з садукеяў, якія адмаўлялі ўваскрасенне, і спыталіся ў Езуса: Настаўнік, Майсей напісаў нам, што калі ў некага памрэ брат, які меў жонку, і памрэ бяздзетны, то брат ягоны павінен узяць ягоную жонку і ўзбудзіць патомства брату свайму. Было ж сем братоў: першы, узяўшы жонку, памёр бяздзетны. Потым другі, і трэці ўзяў яе, таксама і ўсе сямёра, не пакінуўшы дзяцей, памерлі. Урэшце памерла і жонка. Дык вось, пасля ўваскрасення, катораму з іх яна будзе жонкаю? Бо ў семярых яна была жонкаю.
Езус сказаў ім: Дзеці гэтага веку жэняцца і выходзяць замуж. А тыя, хто будзе годны таго веку і ўваскрасення з мёртвых, не будуць ні жаніцца, ні выходзіць замуж, ні памерці ўжо не змогуць, бо яны роўныя анёлам і з’яўляюцца сынамі Божымі, будучы сынамі ўваскрасення. А што мёртвыя ўваскрэснуць, і Майсей засведчыў, кажучы пра куст, калі назваў Пана “Богам Абрагама, і Богам Ісака, і Богам Якуба”. Бог жа не ёсць Богам мёртвых, але жывых, бо ўсе для Яго жывуць.
На гэта сказалі некаторыя з кніжнікаў: Настаўнік, Ты добра сказаў. І ўжо ні пра што не адважваліся распытваць Яго.
Гэта слова Пана
Паводле catholic.by
Меткі: Субота, Слова Божае, Лекцыянарый, Разважанні