13 верасня — успамін св. Яна Залатавуснага (Хрызастома), біскупа і доктара Касцёла
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Эф 4, 1–7. 11–13
Для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Эфесцаў.
Браты:
Малю вас я, вязень Пана, паступаць годна паклікання, якім вы пакліканы, з усёю пакораю і лагоднасцю, з доўгацярплівасцю, церпячы адзін аднаго ў любові, стараючыся захаваць еднасць духа ў саюзе міру.
Адно цела і адзін дух, як і вы пакліканы ў адной надзеі вашага паклікання. Адзін Пан, адна вера, адзін хрост, адзін Бог і Айцец усіх, які над усімі і праз усіх, і ва ўсіх нас.
Кожнаму з нас дадзена ласка паводле меры Хрыстовага дару.
І Ён паставіў адных апосталамі, другіх прарокамі, іншых евангелістамі, іншых пастырамі і настаўнікамі дзеля выхавання святых для справы служэння, для будавання Хрыстовага Цела, пакуль усе мы прыйдзем да еднасці веры і пазнання Сына Божага, да чалавека дасканалага, да меры сталасці паводле Хрыстовай паўнаты.
Гэта слова Божае.
РЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 40 (39), 2 і 4ab. 7–8a. 8b–9. 10 (Р.: пар. 8а і 9а)
Рэфрэн: Прыходжу, Пане, споўніць Тваю волю.
2. Я цвёрда спадзяваўся на Пана, *
і Ён схіліўся нада мною, і пачуў мой крык.
4. І паклаў у мае вусны новую песню, *
спеў хвалы нашаму Богу.
Рэфрэн:
7. Ахвяры і прынашэння Ты не пажадаў, *
але Ты адкрыў мне вушы.
Усеспалення і ахвяры за грэх Ты не патрабуеш. *
8. Тады сказаў я: Вось іду.
Рэфрэн:
У пачатку кнігі напісана пра мяне. †
9. Я пажадаў спаўняць Тваю волю; *
і Твае законы жывуць у сэрцы маім.
Рэфрэн:
10. Я абвяшчаў Тваю справядлівасць *
на вялікім сходзе
і не закрываў вуснаў сваіх, *
Ты гэта ведаеш, о Пане.
Рэфрэн:
СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
Зерне — Слова Божае, Сейбіт — Хрыстус;
кожны, хто знаходзіць Яго, жыве вечна.
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
ЕВАНГЕЛЛЕ Мк 4, 1–9
Выйшаў сейбіт сеяць
+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.
У той час:
Езус зноў пачаў навучаць каля мора. І сабраўся да Яго вялікі натоўп людзей, так што Ён увайшоў у човен і сядзеў у ім, на моры, а ўвесь народ быў на беразе каля мора. Ён навучаў іх многаму ў прыпавесцях і казаў ім у сваім вучэнні:
Слухайце. Вось выйшаў сейбіт сеяць. І калі сеяў, сталася так, што адно зерне ўпала ўскрай дарогі, і прыляцелі птушкі, і падзяўблі яго. Іншае ўпала на камяністую глебу, дзе было мала зямлі, і адразу прарасло, бо зямля была неглыбокая. А калі ўзышло сонца, завяла, бо не мела карэння, і засохла. Іншае ўпала паміж цёрну, і вырас цёрн, і заглушыў яго, так што не дало плоду. Іншае ўпала на добрую глебу і дало плён, які ўзышоў і вырас. І прынесла плён адно ў трыццаць, другое ў шэсцьдзесят, а іншае — ў сто разоў большы.
І сказаў: Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.
Гэта слова Пана
Паводле catholic.by
Меткі: Серада, Слова Божае, Лекцыянарый, Разважанні