Серада IV звычайнага тыдня, год І
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Гбр 12, 4–7. 11–15
Каго Пан любіць, таго і карае
Чытанне Паслання да Габрэяў.
Браты:
Вы яшчэ не змагаліся аж да крыві, ваюючы супраць граху, і забыліся пра заахвочванне, якое кажа вам, як сынам:
Сыне мой, не пагарджай пакараннем Пана і не падай духам, калі Ён дакарае цябе. Бо каго Пан любіць, таго і карае, і б’е кожнага, каго прымае як сына.
Будзьце цярплівыя да пакаранняў. Бог ставіцца да вас, як да сыноў. Ці ж ёсць такі сын, якога б не караў бацька?
Цяпер усялякая пакаранне здаецца не радасцю, а смуткам. Але пазней яно прынясе мірны плён справядлівасці тым, каго выхоўвала. Таму выпрастайце вашы апаўшыя рукі і аслаблыя калені. Рабіце простыя сцежкі нагамі вашымі, каб кульгавы не збочыў, але каб выздаравеў.
Імкніцеся да спакою з усімі і да святасці, без якой ніхто не ўбачыць Пана. Сачыце, каб ніхто не быў пазбаўлены Божай ласкі, каб які-небудзь горкі корань, што расце ўверх, не разросся і не апаганіў многіх.
Гэта слова Божае.
РЭСПАНСАРЫЙНЫ ПСАЛЬМ Пс 103 (102), 1–2. 13–14. 17–18а (Р.: пар. 17)
Рэфрэн: Ласка Пана з тымі, хто Яго баіцца.
1. Благаславі, душа мая, Пана, *
і ўсё нутро маё, імя Яго святое.
2. Благаславі, душа мая, Пана *
і не забывай пра ўсе Яго дабрадзействы.
Рэфрэн:
13. Як літуецца бацька над сынамі, *
змілуецца Пан над тымі, хто Яго баіцца.
14. Бо Ён ведае, з чаго створаны мы; *
памятае, што мы з’яўляемся пылам.
Рэфрэн:
17. Міласэрнасць Пана спрадвеку *
і аж навекі над тымі, хто Яго баіцца;
і справядлівасць Яго над сынамі сыноў, *
18. над тымі, хто захоўвае Ягоны запавет.
Рэфрэн:
СПЕЎ ПЕРАД ЕВАНГЕЛЛЕМ Ян 10, 27
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
Авечкі Мае слухаюць голас Мой, — кажа Пан, —
і Я ведаю іх, і яны ідуць за Мною.
Акламацыя: Аллелюя, аллелюя, аллелюя.
ЕВАНГЕЛЛЕ Мк 6, 1–6
Няма прарока без пашаны, хіба што на бацькаўшчыне сваёй
+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.
У той час:
Езус прыйшоў на сваю бацькаўшчыну. А за Ім ішлі Ягоныя вучні. Калі настала субота, Ён пачаў вучыць у сінагозе.
Многія, хто слухаў, здзіўляліся і казалі: Адкуль у Яго гэта, і што гэта за мудрасць, якая дадзена Яму, і як такія цуды чыняцца Ягонымі рукамі? Ці ж гэта не цясляр, сын Марыі, брат Якуба, Юзафа, Юды і Сымона? Ці ж не тут сярод нас Ягоныя сёстры? І сумняваліся ў Ім.
А Езус казаў ім: Няма прарока без пашаны, хіба што на бацькаўшчыне сваёй і ў родных, і ў доме сваім.
Таму не мог там учыніць ніякага цуду, толькі на некалькі хворых усклаў рукі і аздаравіў іх. І дзівіўся іхняму бязвер’ю. І хадзіў па навакольных вёсках, і вучыў.
Гэта слова Пана.
Паводле catholic.by
Разважанне да Евангелля
Меркаванне людзей не заўсёды згаджаецца з меркаваннем Бога. З гэтым сустрэўся Езус, адкінуты ў сваім родным Назарэце, і з гэтым сустракаецца кожны, хто спрабуе сур’ёзна жыць Божым Словам у сваім асяроддзі. Прыйсці да Бога – гэта таксама згадзіцца на тое, каб ужо цяпер аддаць Яму сябе з надзеяй, што Ён у сваёй міласэрнасці нас не адкіне, але будзе паступова ачышчаць ад усяго, што нас знішчае і знявольвае. Шчаслівыя тыя, хто шукае прызнання ў Яго, а не ў людзей. Шчаслівыя тыя, хто цэніць Яго ласку вышэй, чым воплескі натоўпу.
Міра Майдан, „Oremus”
Пераклад разважання: Кацярына Дурко
Меткі: Серада, Слова Божае, Лекцыянарый, Разважанні