ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Аг 1, 1–8 Будуйце дом, каб Я знайшоў у ім упадабанне
Пачатак кнігі прарока Агея.
У другі год панавання караля Дарыя, у першы дзень шостага месяца, Пан скіраваў сваё слова праз прарока Агея да кіраўніка Юдэі Зарабабэля, сына Салятыэля, і да першасвятара Езуса, сына Егацадака.
Так кажа Пан Магуццяў: Народ гэты гаворыць: яшчэ не надышоў час будаваць дом Пана.
Таму Пан скіраваў гэта слова праз прарока Агея: Ці вам самім надышоў час жыць у абкладзеных плітамі дамах, калі гэты дом у спусташэнні? І таму так кажа Пан Магуццяў: Звярніце вашыя сэрцы на шляхі вашыя. Вы сееце шмат, а збіраеце мала; ясце, але вам не досыць; п’яце, але не наталяеце смагі; апранаецеся, але вам не цёпла; а хто зарабляе плату, зарабляе, каб пакласці ў дзіравую торбу. Таму так кажа Пан Магуццяў: Звярніце вашыя сэрцы на шляхі вашыя. Падыміцеся на гару, насіце дрэва і будуйце дом, каб Я знайшоў у ім упадабанне і праславіўся, — кажа Пан.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Экл 1, 2–11 Нічога новага пад сонцам
Чытанне кнігі Эклезіяста.
Марнасць марнасцяў, — кажа Эклезіяст, — марнасць марнасцяў і ўсё марнасць. Якая карысць чалавеку з усёй яго працы, што робіць пад сонцам? Пакаленне мінае, пакаленне прыходзіць, але зямля трывае навекі. Сонца ўзыходзіць, сонца заходзіць і спяшаецца да свайго месца, дзе ўзышло. Вецер вее на поўдзень і вяртаецца на поўнач, няспынна дзьме вакол, вяртаючыся на свае колы. Усе рэкі цякуць да мора, але мора не перапаўняецца; да месца, адкуль цякуць, зноў вяртаюцца рэкі.
Усе рэчы цяжкія, і ніхто не можа выказаць гэтага; вока не насыціцца ўбачаным, вуха не напоўніцца пачутым. Што было, тое зноў будзе; а што паўстала, тое зноў узнікне: няма нічога новага пад сонцам. Бывае нешта, аб чым кажуць: Глядзі, новае штосьці! Аднак гэта існавала ад вякоў, што перад намі былі. Няма памяці аб мінулым, і будучае не застанецца ў памяці тых, хто прыйдзе пасля.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Мал 3, 13 — 20а Вось прыйдзе дзень, палаючы быццам печ
Чытанне кнігі прарока Малахіі.
Дзёрзкія супраць Мяне словы вашыя, — кажа Пан. А вы пытаеце: Што мы кажам супраць Цябе? Вы гаворыце: Марная справа — служыць Богу. Бо якая карысць, што мы захоўвалі Яго наказы і хадзілі ў жалобе перад Панам Магуццяў? А цяпер мы называем шчаслівымі ганарлівых, і тыя, хто чыніць беззаконне, уладкоўваюцца ды выпрабоўваюць Бога, і ўцякаюць. Так казалі адзін аднаму тыя, хто баіцца Бога. Але Пан прыслухаўся і пачуў, і была напісана перад Ім кніга ўспамінаў пра тых, хто баіцца Пана і ўшаноўвае Ягонае імя.
І яны будуць Мае, — кажа Пан Магуццяў, — Маёй уласнасцю ў дзень, які Я ўчыню. І буду літасцівы да іх, як літасцівы чалавек да сына свайго, які служыць яму. І тады зноў убачыце розніцу паміж справядлівым і бязбожным, паміж тым, хто служыць Богу, і тым, хто не служыць Яму.
Бо вось прыйдзе дзень, палаючы быццам печ; тады ўсе ганарлівыя і бязбожныя стануць як салома, і спаліць іх надыходзячы дзень, — кажа Пан Магуццяў, — так што не пакіне ў іх ні карэння, ні галля. А для вас, хто баіцца імені Майго, узыдзе сонца справядлівасці і аздараўленне будзе ў Ягоных промнях.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Гал 3, 1–5 Ці праз учынкі Закону вы атрымалі Духа, ці праз настаўленне ў веры?
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Галатаў.
О, неразумныя галаты, хто зачараваў вас, перад вачыма якіх быў накрэслены вобраз Езуса Хрыста ўкрыжаванага? Толькі пра адно хачу ад вас даведацца: ці праз учынкі паводле Закону вы атрымалі Духа, ці праз паслухмянасць адносна веры? Ці вы такія неразумныя, каб пачатае духам завяршаць цяпер целам? Няўжо марна вы столькі перацярпелі? Можа і сапраўды марна! Ці той, хто дае вам Духа і здзяйсняе між вамі цуды, робіць гэта праз учынкі паводле Закону або праз паслухмянасць адносна веры?
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Клс 3, 12-17 Апраніцеся ў любоў, якая ёсць повяззю дасканаласці
Чытанне Паслання святога апостала Паўла да Каласянаў.
Браты:
Апраніцеся ж як выбранцы Божыя, святыя і ўмілаваныя, у шчырую міласэрнасць, дабрыню, пакору, лагоднасць, доўгацярплівасць, церпячы адно аднаго і даруючы сабе ўзаемна, калі хто на каго мае крыўду; як Пан дараваў вам, так і вы.
А па-над усім гэтым апраніцеся ў любоў, якая ёсць повяззю дасканаласці. І няхай валадарыць у сэрцах вашых спакой Хрыстовы, да якога вы пакліканыя ў адным целе. І будзьце ўдзячнымі.
Слова Хрыста няхай жыве ў вас ва ўсёй паўнаце, з усёй мудрасцю навучайце і настаўляйце адно аднаго псальмамі, гімнамі і духоўнымі песнямі, з удзячнасцю спяваючы ў сэрцах вашых Богу. І ўсё, што б вы ні рабілі словам ці ўчынкам, усё рабіце ў імя Пана Езуса, дзякуючы праз Яго Богу Айцу.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Кар 8, 1b–7. 11–13 Калі вы раніце слабое сумленне братоў, вы грашыце супраць Хрыста
Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Браты:
Пазнанне робіць ганарыстым, а любоў будуе. Калі камусьці здаецца, што ён спазнаў нешта, ён яшчэ не спазнаў, як трэба спазнаць. Але калі хто любіць Бога, таго Ён спазнаў.
Наконт спажывання ахвяр ідалам мы ведаем, што нічым з’яўляецца ў свеце ідал і што няма бога, апроч Аднаго. Калі і ёсць так званыя багі на небе ці на зямлі, як ёсць шмат багоў і шмат гаспадароў, то ў нас адзін Бог Айцец, ад якога паходзіць усё і мы існуём для Яго. І ёсць адзін Пан Езус Хрыстус, праз якога ўсё, і мы існуём праз Яго.
Але не ва ўсіх гэтае пазнанне. Некаторыя і дагэтуль маюць язычніцкую свядомасць і спажываюць ахвяраванае ідалу, а іхняе сумленне, будучы слабым, апаганьваецца.
Так праз тваё пазнанне гіне слабы брат, дзеля якога памёр Хрыстус. Калі вы грашыце так супраць сваіх братоў і раніце слабое сумленне іхняе, вы грашыце супраць Хрыста. Таму, калі ежа схіляе майго брата да граху, ніколі не буду спажываць мяса, каб я не прывёў брата да граху.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Цім 4, 12-16 Зважай на сябе і на навучанне: і самога сябе збавіш, і тых, хто цябе слухае
Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Цімафея.
Умілаваны:
Няхай ніхто не пагарджае тваёй маладосцю, але стань для верных узорам у слове, паводзінах, любові, веры і беззаганнасці.
Пакуль не прыйду, звяртай увагу на чытанне, заахвочванне і навучанне. Не пераставай клапаціцца аб дары, які ёсць ў табе і які быў дадзены табе праз прароцтва і ўскладанне рук прэзбітэраў. Аб гэтым клапаціся, гэтаму сябе прысвячай, каб твой поступ быў відавочны для ўсіх. Зважай на сябе і на навучанне, трывай у гэтым, бо, робячы так, і самога сябе збавіш, і тых, хто цябе слухае.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Кар 15, 1-11 Мы так прапаведуем, а вы так паверылі
Чытанне Першага паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Нагадваю вам, браты, Евангелле, якое я абвяшчаў вам і якое вы прынялі, і ў якім трываеце, і праз якое таксама збавіцеся, калі цвёрда захаваеце тое слова, што я абвясціў вам. Калі толькі не дарма паверылі.
Бо спачатку я перадаў вам тое, што і сам прыняў: што Хрыстус памёр за нашыя грахі паводле Пісання, што Ён быў пахаваны і ўваскрос на трэці дзень паводле Пісання, і што з’явіўся Кіфе, а потым – Дванаццаці. Пасля з’явіўся больш чым пяцістам братам адначасова, большасць з якіх жыве дагэтуль, а некаторыя спачылі. Потым з’явіўся Якубу, потым – усім Апосталам. Пазней за ўсіх з’явіўся і мне, як неданошанаму плоду.
Бо я найменшы з Апосталаў і не варты называцца Апосталам, паколькі пераследаваў Касцёл Божы. Але з ласкі Божай я стаў тым, чым ёсць, і ласка Ягоная, дазеная мне, не была дарэмнаю. Наадварот, я працаваў больш за ўсіх іх, ды і не я, а ласка Божая, што са мною.
Таму ці я, ці яны, мы так прапаведуем, а вы так паверылі.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Нм 8, 1–4а. 5-6. 7b–12 І разгарнуў Эздра кнігу Закону і благаславіў Пана, а ўвесь народ адказаў: Амэн, амэн
Чытанне кнігі Нээміі.
У тыя дні:
Як адзін сабраўся ўвесь народ на плошчы, што перад Воднай брамай, і сказалі кніжніку Эздру, каб ён прынёс кнігу Майсеевага Закону, які наказаў Пан Ізраэлю. І ў першы дзень сёмага месяца святар Эздра прынёс Закон на сход мужчын і жанчын, і ўсіх, хто мог разумець. І чытаў яго на плошчы, што перад Воднаю брамай, ад світання да сярэдзіны дня перад мужчынамі і жанчынамі, і тымі, хто мог разумець; і вушы ўсяго народа былі ўважлівыя да кнігі Закону. Стаяў жа кніжнік Эздра на зробленым драўляным узвышэнні.
І разгарнуў Эздра кнігу перад вачыма ўсяго народа, а стаяў ён вышэй за народ. І, калі разгарнуў яе, увесь народ устаў. Благаславіў Эздра Вялікага Пана Бога, а ўвесь народ адказаў: Амэн, амэн, — падымаючы рукі свае. І кланяліся, і падалі на калені, тварам на зямлю, перад Панам. Левіты ж тлумачылі народу Закон, а народ стаяў на сваім месцы. І чыталі з кнігі Закону Божага выразна, і тлумачылі, і раскрывалі сэнс, і рабілі зразумелым тое, што чыталася.
Тады намеснік Нээмія і Эздра, кніжнік і святар, і левіты, якія вучылі народ, сказалі ўсяму народу: Дзень гэты святы для Пана Бога нашага! Не смуткуйце і не плачце. Бо ўвесь народ плакаў, слухаючы словы Закону.
І сказаў ім Нээмія: Ідзіце, ешце тлустае і піце салодкае, і пасылайце часткі тым, хто не прыгатаваў сабе, таму што святы гэты дзень для Пана нашага. І не смуткуйце, бо радасць Пана — гэта моц вашая. Левіты суцішалі ўвесь народ, кажучы: Замоўкніце, бо святы гэты дзень, не смуткуйце. І пайшоў увесь народ есці, піць і пасылаць часткі, і ўчыніць вялікую радасць, бо зразумелі словы, абвешчаныя ім.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ёв 19, 21–27 Я ведаю: Адкупіцель мой жыве
Чытанне кнігі Ёва.
Ёў сказаў:
Злітуйцеся нада мною, сябры мае, злітуйцеся нада мною, бо рука Божая дакранулася да мяне. Чаму пераследуеце мяне, як Бог, і не можаце задаволіцца маім целам? О, каб былі запісаны словы мае! Каб былі змешчаны ў кнізе, каб жалезным разцом з волавам навекі былі выразаныя на камені!
Я ведаю: Адкупіцель мой жыве і ў апошні дзень падымецца над пылам. Нават пасля таго, як скура мая ападзе, я ў целе ўбачу Бога. Убачу Яго сам; вочы мае, а не іншага, убачаць Яго. Маё нутро знемагае ўва мне!
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Нав 3, 7–10а. 11. 13–17 Каўчэг запавету Пана пройдзе перад вамі праз Ярдан
Чытанне кнігі Езуса Навіна.
У тыя дні:
Пан сказаў Езусу Навіну: Сёння Я пачну ўзвышаць цябе перад усім Ізраэлем, каб даведаліся, што як Я быў з Майсеем, так буду і з табою. А ты загадай святарам, якія носяць каўчэг запавету, і скажы ім: Калі падыдзеце да берагу водаў Ярдана, станьце ў Ярдане.
І сказаў Езус Навін сынам Ізраэля: Падыдзіце сюды і паслухайце словы Пана Бога вашага. І гаварыў далей: Па гэтым даведаецеся, што Бог Жывы ёсць сярод вас і што Ён напэўна прагоніць ханаанейцаў перад абліччам вашым. Вось каўчэг запавету Пана ўсёй зямлі пройдзе перад вамі праз Ярдан. І як толькі святары, якія нясуць каўчэг запавету Пана ўсёй зямлі, паставяць свае ногі ў воды Ярдана, раздзеляцца воды і тыя, што цякуць зверху, стануць быццам вал.
Калі народ вырушыў са сваіх палатак, каб пераправіцца праз Ярдан, перад ім пайшлі святары, якія неслі каўчэг запавету. І як толькі яны падышлі да Ярдана і ногі святароў апусціліся ў прыбярэжную ваду, а Ярдан выходзіць з берагоў сваіх на працягу ўсяго жніва, тады спыніліся воды, што цякуць зверху, і сталі быццам вал на вялікай адлегласці ад горада Адам, што збоку Сартана. А ніжэйшыя воды, якія плылі да Арабскага мора, ці да Салёнага мора, цалкам аддзяліліся ад іх. І народ пераходзіў насупраць Ерыхона, а святары, якія неслі каўчэг запавету Пана, цвёрда стаялі на сушы пасярод Ярдана, пакуль увесь народ не закончыў пераход праз Ярдан.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Эзх 12, 1–12 Пойдзе ў выгнанне днём і на вачах іхніх
Чытанне кнігі прарока Эзэхіэля.
Пан скіраваў да мяне слова, кажучы:
Сыне чалавечы, ты жывеш сярод збунтаванага дому. Яны маюць вочы, каб бачыць, але не бачаць; маюць вушы, каб чуць, але не чуюць, бо гэта збунтаваны дом. Таму ты, сыне чалавечы, падрыхтуй сабе рэчы для выгнання і днём адпраўляйся ў выгнанне на вачах іхніх. Калі ты пойдзеш у выгнанне са свайго дому ў іншае месца на вачах іхніх, тады, можа, убачаць, што яны збунтаваны дом.
І днём на вачах іхніх вынесі рэчы свае, нібы рэчы выгнанніка, а сам увечары выйдзі перад імі, як выходзяць выгнаннікі. На вачах іхніх праламай сабе дзірку ў сцяне і выйдзі праз яе. У іх на вачах вазьмі рэчы на плечы і поцемкам вынесі іх. Заслані твар свой, каб не бачыць зямлі, бо Я ўчыніў цябе знакам для дому Ізраэля.
Тады я зрабіў, як было загадана: удзень вынес рэчы свае, быццам рэчы выгнанніка, а ўвечары праламаў сабе рукою дзірку ў сцяне і поцемкам вынес у іх на вачах рэчы свае, паклаўшы на плечы.
Раніцаю Пан скіраваў да мяне слова, кажучы: Сыне чалавечы, ці не пытаўся ў цябе дом Ізраэля, збунтаваны дом: Што ты робіш? Адкажы ім: Так кажа Пан Бог: гэтае прадказанне датычыць кіраўніка ў Ерузалеме і ўсяго дому Ізраэля, які знаходзіцца там. Скажы: Я — знак для вас. Як рабіў я, так будзе і з імі: яны пойдуць ў выгнанне і палон. А кіраўнік, які сярод іх, поцемкам панясе на плячах рэчы і выйдзе; яму праламаюць дзірку ў сцяне, каб можна было яму прайсці праз яе; ён заслоніць твар свой, каб не бачыць вачыма зямлі.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Кар 3, 15-4, 1. 3-6 Бог асвятліў нашыя сэрцы, каб даць святло пазнання славы Божай
Чытанне Другога паслання святога апостала Паўла да Карынцянаў.
Браты:
Ажно да сённяшняга дня, калі чытаюць Майсея, покрыва ляжыць на сэрцы сыноў Ізраэля. Калі ж нехта звяртаецца да Пана, покрыва здымаецца.
Пан ёсць Духам, а дзе Дух Пана, там свабода. А мы ўсе з адкрытым абліччам углядаемся, нібы ў люстра, у славу Пана і перамяняемся ў той самы вобраз ад славы ў славу, так як праз Дух Пана.
Таму, маючы з міласэрнасці Божай такое служэнне, мы не губляем адвагі. Калі ж і заслонена Дабравесце нашае, то заслонена для тых, хто гіне, для няверуючых, якім бог веку гэтага зацьміў розум, каб ім не ззяла святло Дабравесця славы Хрыста, які ёсць вобразам Бога.
Бо мы не сябе абвяшчаем, але Хрыста Езуса як Пана, а нас саміх — як слугаў вашых дзеля Езуса. Таму што Бог, які загадаў святлу заззяць з цемры, асвятліў нашыя сэрцы, каб даць святло пазнання славы Божай у абліччы Езуса Хрыста.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Вал 18, 41–46 Памаліўся Ілля, і неба дало дождж
Чытанне Першай кнігі Валадарстваў.
У тыя дні:
Ілля сказаў Ахабу: Ідзі, еш і пі, бо чуваць шум вялікага дажджу. Пайшоў Ахаб есці і піць, а Ілля падняўся на вяршыню Кармэля, нахіліўся да зямлі, схаваў твар свой паміж каленяў і сказаў свайму слузе: Ідзі і паглядзі ў бок мора. Той пайшоў, паглядзеў і сказаў: Нічога няма. Ілля зноў сказаў яму: Вяртайся сем разоў. На сёмы раз слуга сказаў: Вось маленькае воблака з чалавечую далонь узнімаецца з мора. Ілля сказаў: Ідзі, скажы Ахабу: запрагай і едзь, каб не застаў цябе дождж.
Неўзабаве неба пацямнела ад хмараў і ад ветру, і пайшоў вялікі дождж. Ахаб сеў у калясніцу і паехаў у Ізрээль. А рука Пана была на Іллі. Ён падперазаў свае бёдры і бег перад Ахабам аж да самага Ізрээля.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 2 Цім 2, 8–15 Божага слова не зняволіш. Калі мы разам з Ім памерлі, то з Ім і ажывём
Чытанне Другога паслання святога апостала Паўла да Цімафея.
Умілаваны:
Памятай пра Езуса Хрыста з пакалення Давіда, які ўваскрос з мёртвых паводле Евангелля майго, за якое я цярплю нядолю аж да кайданаў, нібы злачынца. Але Божага слова не зняволіш.
Таму я ўсё вытрымліваю дзеля выбраных, каб і яны атрымалі збаўленне ў Езусе Хрысце з вечнаю славаю. Праўдзівае слова: калі мы разам з Ім памерлі, то з Ім і ажывём; калі церпім, то разам з Ім валадарыць будзем; калі адрачэмся, і Ён адрачэцца ад нас; калі мы не верым, Ён застаецца верным, бо самога сябе адрачыся не можа.
Нагадвай пра гэта, даючы сведчанне перад Панам не спрачацца з-за словаў, што не прыносіць ніякай карысці, а толькі шкодзіць слухачам. Старанна імкніся, каб Бог лічыў цябе годным працаўніком, які не прыносіць сораму і правільна выкладае слова праўды.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ 1 Сам 18, 6–9; 19, 1–7 Бацька мой Саўл спрабуе забіць цябе
Чытанне Першай кнігі Самуэля.
У тыя дні:
Калі Давід вяртаўся пасля таго, як забіў філістымляніна, жанчыны з усіх гарадоў Ізраэля выходзілі насустрач каралю Саўлу са спевамі і танцамі, пад гукі бубнаў, з радаснымі песнямі і з цымбаламі. Граючы, спявалі жанчыны: Забіў Саўл тысячу, а Давід забіў дзесяткі тысяч. Тады Саўл моцна раззлаваўся, бо былі непрыемнымі гэтыя словы для яго. І сказаў ён: Давіду прыпісалі дзесяць тысяч, а мне прыпісалі тысячу, яму нестае яшчэ толькі каралеўства. Ад таго дня і надалей Саўл глядзеў на Давіда крывым вокам.
І сказаў Саўл Ёнатану, сыну свайму, і ўсім слугам сваім пра намер забіць Давіда. Аднак Ёнатан, сын Саўла, вельмі любіў Давіда. Таму Ёнатан паведаміў Давіду: Бацька мой Саўл спрабуе забіць цябе, таму, прашу цябе, асцерагайся заўтра раніцаю, будзь у патаемным месцы і схавайся. Я ж выйду і стану каля бацькі майго ў полі, там дзе ты будзеш, і пагавару з бацькам сваім наконт цябе, і, што ўбачу, перадам табе.
Ёнатан добра гаварыў пра Давіда Саўлу, бацьку свайму, кажучы: Няхай кароль не грашыць супраць слугі свайго Давіда, бо ён не грашыў супраць цябе, а справы ягоныя вельмі добрыя для цябе. Ён рызыкаваў жыццём сваім і перамог філістымляніна, і Пан даў вялікую перамогу ўсяму Ізраэлю. Ты бачыў гэта і ўсцешыўся. Чаму ж тады хочаш зграшыць праліццём нявіннай крыві, забіваючы Давіда без ніякай падставы?
Пачуўшы гэта, Саўл прыслухаўся да голасу Ёнатана і пакляўся: Як Пан жывы, ён не загіне. Тады паклікаў Ёнатан Давіда і перадаў яму ўсе гэтыя словы. Прывёў Давіда да Саўла, і той стаў перад ім, як ўчора і яшчэ раней.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Эст 4, 17 n.p–r.aa–bb.gg–hh (Vlg) Апроч Цябе, я не маю ніякай дапамогі
Чытанне кнігі Эстэры.
У тыя дні
Апынуўшыся ў смяротнай небяспецы, каралева Эстэр прасіла абароны ў Пана. І ўпала на зямлю са служанкамі сваімі, і ад раніцы да вечара казала:
Благаслаўлёны Ты, Божа Абрагама, Божа Ісаака і Божа Якуба. Дапамажы мне, самотнай, бо, апроч Цябе, я не маю ніякай дапамогі і небяспека — пад рукою маёй.
Я чула, Пане, з кніг продкаў нашых, што Ты назаўсёды вызваляеш усіх, хто падабаецца Табе, Пане. Цяпер дапамажы мне, самотнай, у якой няма нікога, апроч Цябе, Пане, мой Божа. Цяпер прыйдзі на дапамогу мне, асірацелай, і ўкладзі ў вусны мае пераканаўчыя словы, калі я стану перад ільвом. Напоўні яго прыхільнасцю да мяне, а сэрца ягонае — нянавісцю да ворага нашага, каб загінуў ён сам і аднадумцы ягоныя. А нас вызвалі ад рук непрыяцеляў нашых; змяні плач наш у радасць і боль наш — у здароўе.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ер 17, 5–10 Благаслаўлёны чалавек, які спадзяецца на Пана
Чытанне кнігі прарока Ераміі.
Так кажа Пан:
Пракляты муж, які спадзяецца на чалавека і ў целе бачыць сваю сілу, а сэрца сваё адварочвае ад Пана. Ён будзе як ядловец у стэпе, не ўбачыць, калі прыйдзе шчасце, але будзе жыць у высахлых месцах на пустыні, на салёнай і бязлюднай зямлі.
Благаслаўлёны чалавек, які спадзяецца на Пана, і надзея якога — Пан. Ён будзе як дрэва, пасаджанае над вадою, што пускае карэнне сваё над патокам. Калі настане спёка, яно не баіцца, і лісце яго застаецца зялёным. І ў год засухі яно не будзе хвалявацца, і не перастане прыносіць плён.
Больш падманлівае за ўсё і невылечнае — сэрца. Хто ж пазнае яго? Я, Пан, даследую сэрца і выпрабоўваю нутро, каб адплаціць кожнаму паводле ягоных паводзін, паводле плёну ягоных учынкаў.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Ер 7, 23–28 Гэта народ, які не слухае голасу Пана, Бога свайго
Чытанне кнігі прарока Ераміі.
Так кажа Пан:
Такую справу Я наказаў ім, кажучы: Слухайцеся голасу Майго, і Я буду вашым Богам, а вы будзеце Маім народам. Хадзіце кожным шляхам, які Я прызначу для вас, каб добра было вам.
Аднак яны не паслухаліся і не схілілі вуха свайго. Яны пайшлі за сваімі ўласнымі намерамі ва ўпартасці сваіх злых сэрцаў і павярнуліся да Мяне спінамі, а не тварам.
З таго дня, калі айцы вашыя выйшлі з зямлі егіпецкай, аж да сённяшняга дня Я пасылаў да вас ўсіх Маіх слугаў – прарокаў. Штодня ўставаў раніцаю і пасылаў іх. Аднак не слухаліся Мяне і не схілялі вуха свайго, але зрабілі цвёрдымі каркі свае і паступалі горш, чым айцы іхнія. Ты будзеш казаць ім ўсе словы гэтыя, але яны не будуць слухаць цябе. Ты будзеш клікаць іх, але яны не будуць адказваць табе.
Таму скажаш ім: Гэта народ, які не слухае голасу Пана Бога свайго і не прымае настаўлення. Загінула вернасць і знікла з вуснаў іхніх.
ПЕРШАЕ ЧЫТАННЕ Дз 8, 26–40 Вось вада. Што перашкаджае мне ахрысціцца?
Чытанне кнігі Дзеяў Апосталаў.
У тыя дні:
Анёл Пана сказаў Філіпу: Устань і ідзі ў поўдзень на дарогу, што вядзе з Ерузалема ў Газу; яна пустая. І, устаўшы, ён пайшоў. І вось, муж эфіопскі, еўнух, вяльможа Кандакі, каралевы эфіопаў, пастаўлены над усімі яе скарбамі, які прыязджаў у Ерузалем, каб пакланіцца Богу, вяртаўся і, седзячы на сваёй павозцы, чытаў прарока Ісаю.
Дух сказаў Філіпу: Падыдзі і далучыся да яго павозкі. Калі Філіп падбег, пачуў, што той чытае прарока Ісаю, і запытаўся: Ці разумееш, што чытаеш?
Той адказаў: Як жа магу разумець, калі ніхто не раз’ясніў мне? І папрасіў Філіпа падняцца і сесці з ім.
А ўрывак з Пісання, якое ён чытаў, быў такі: Як авечка, якую вядуць на зарэз, як ягнё, што маўчыць перад тымі, хто стрыжэ яго, так і Ён не адкрыў вуснаў сваіх. У пакоры сваёй быў асуджаны; і хто раскажа пра ягоны род? Бо забіраюць з зямлі жыццё Ягонае.
Еўнух спытаўся ў Філіпа: Прашу цябе, скажы, пра каго гэта кажа прарок? Ці пра сябе, ці пра каго іншага? Тады Філіп раскрыў вусны свае і, пачынаючы з гэтага месца Пісання, прапаведаваў яму Езуса.
Калі яны ехалі па дарозе, наблізіліся да нейкай вады, і еўнух сказаў: Вось вада. Што перашкаджае мне ахрысціцца? А Філіп сказаў яму: Калі верыш ад усяго сэрца — можна. Той адказаў яму: Веру, што Езус Хрыстус ёсць Сынам Божым. І загадаў спыніць павозку. І сышлі абодва, Філіп з еўнухам, у ваду. І ахрысціў яго.
Калі яны выйшлі з вады, Дух Пана падхапіў Філіпа. І еўнух ужо больш не бачыў яго. І працягваў шлях свой, радуючыся. А Філіп прыбыў у Азот і, ідучы, абвяшчаў Евангелле ва ўсіх гарадах, пакуль не прыйшоў у Цэзарэю.
