Пост будуе душу чалавека, сам Бог пачынае весці гэтага чалавека па жыцці. Гэты чалавек, як святло ў цемры, атрымлівае здольнасць ад Бога паказваць на праўду людзям. Бог клапоціцца як аб духоўных, так і аб фізічных патрэбах гэтага чалавека. Можна сказаць, што сваім постам чалавек уплывае на будучыню сваіх нашчадкаў, на будучыню свайго народа...
Вігілія Божага Нараджэння – урачыстае свята, якое завяршае адвэнтавы перыяд. Слова «вігілія» лацінскага паходжання і азначае чуванне. З даўніх часоў у Касцёле існуе звычай: дзень перад вялікай урачыстасцю вернікі захоўваюць строгі пост і ўсю ноч чакаюць гэтага свята, молячыся разам.
Вігілія Божага Нараджэння – урачыстае свята, якое завяршае адвэнтавы перыяд. Слова «вігілія» лацінскага паходжання і азначае чуванне. З даўніх часоў у Касцёле існуе звычай: дзень перад вялікай урачыстасцю вернікі захоўваюць строгі пост і ўсю ноч чакаюць гэтага свята, молячыся разам.
У кожнай краіне ёсць свае асаблівыя, непаўторныя традыцыі, якія не ва ўсім супадаюць з паўсюдна прынятымі. Прапануем пазнаёміцца з цікавымі святочнымі звычаямі розных краін свету, і, магчыма, адкрыць для сябе якую-небудзь незвычайную ідэю. Харватыя.
19 снежня 2015 г. у касцёле Св. Сымона і Св. Алены ў Мінску прайшла святая Імша для студэнтаў і выкладчыкаў «Мінскага тэалагічнага каледжа імя св. Яна Хрысціцеля», а таксама для катэхетаў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
Пасля Імшы, якую цэлебраваў Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч, адбылася аплаткавая сустрэча.
У гаміліі іерарх заахвоціў прысутных не сумнявацца ў Божай моцы і давяраць Богу, будучы сведкамі Яго прыйсця: «Ад нас саміх залежыць, ці пазнае свет Бога і ці даверыцца Яму. Бо Бог дзейнічае праз іншых. Кожны з нас атрымаў ад Бога шматлікія дары, якія дазваляюць нам выканаць Божы план і дапамагчы іншым наблізіцца да Хрыста».
Пост будуе душу чалавека, сам Бог пачынае весці гэтага чалавека па жыцці. Гэты чалавек, як святло ў цемры, атрымлівае здольнасць ад Бога паказваць на праўду людзям. Бог клапоціцца як аб духоўных, так і аб фізічных патрэбах гэтага чалавека. Можна сказаць, што сваім постам чалавек уплывае на будучыню сваіх нашчадкаў, на будучыню свайго народа...
У тыя дні:
Якуб склікаў сваіх сыноў і сказаў ім: Збярыцеся і паслухайце, сыны Якуба, паслухайце Ізраэля, айца вашага!
Юда! Цябе славіць будуць браты твае. Рука твая на шыі ворагаў тваіх; паклоняцца табе сыны айца твайго. Юда, малады леў, на здабычы будзеш расці, сыне мой. Адпачываючы, лёг як леў і як ільвіца, хто падыме яго? Не будзе аднята жазло ад Юды і кій пастыра ад ног ягоных, пакуль не прыйдзе той, якому яно належыць, і якога будуць слухацца народы!
Гэта слова Божае.
Вось настануць дні, — кажа Пан, — і абуджу для Давіда Парастак справядлівы, і запануе Кароль, і будзе Ён мудрым, і будзе чыніць правасуддзе і справядлівасць на зямлі. У дні Ягоныя збаўлены будзе Юда, і Ізраэль будзе жыць у бяспецы. І вось імя Ягонае, якім будуць называць Яго: Пан — наша справядлівасць.
Таму вось надыходзяць дні, — кажа Пан, — калі ўжо не будуць казаць: жывы Пан, які вывеў сыноў Ізраэля з зямлі егіпецкай, але: жывы Пан, які вывеў і прывёў племя дому Ізраэля з паўночнай зямлі і з усіх земляў, па якіх рассеяў іх. І яны будуць жыць на зямлі сваёй.
Гэта слова Божае.
У тыя дні:
Быў чалавек адзін з Сараа, з пакалення Дана па імені Маноах. Жонка ягоная была бясплодная і не магла нарадзіць. І з’явіўся жонцы анёл Пана і сказаў ёй: Вось ты бясплодная і не можаш нарадзіць, але зачнеш і народзіш сына. Таму цяпер будзь асцярожнай, не пі віна і хмяльнога напою і не спажывай нічога нячыстага. Бо ты зачнеш і народзіш сына, і брытва не дакранецца да галавы ягонай, бо хлопец гэты будзе Божым назірэем ад самага ўлоння. І ён пачне выбаўляць Ізраэль з рук філістымлянаў.
Пайшла жонка і сказала мужу свайму: Чалавек Божы прыходзіў да мяне, і выгляд яго быў, як выгляд Божага анёла, поўны велічы. І я не спытала ў яго, адкуль ён, і ён не назваў мне імені свайго. Ён сказаў мне: Вось ты зачнеш і народзіш сына; таму не пі віна і хмяльнога напою, і не спажывай нічога нячыстага, бо хлопец гэты будзе Божым назірэем ад самага ўлоння аж да сваёй смерці.
І нарадзіла тая жанчына сына, і дала яму імя Самсон. Рос хлопец той, і благаслаўляў яго Пан. А Дух Пана пачаў дзейнічаць у ім.
Гэта слова Божае.
У тыя дні:
Пан прамовіў да Ахаза такімі словамі: Прасі Пана, Бога твайго, каб даў табе знак ці глыбока ў адхлані, ці высока ўгары.
Але Ахаз адказаў: Не буду прасіць і не буду выпрабоўваць Пана.
Тады сказаў Ісая:
Паслухайце ж, дом Давідаў:
ці мала вам, што дакучаеце людзям,
дык вы яшчэ дакучаеце майму Богу?
Таму Пан сам дасць вам знак:
Вось Дзева зачне і народзіць Сына,
і дасць Яму імя Эммануэль!
Гэта слова Божае.
Голас каханага майго!
Вось ён ідзе, скача па гарах, пераскоквае пагоркі.
Любы мой падобны да сарны,
да маладога аленя.
Вось ён стаіць
за нашай сцяною, глядзіць у акно,
заглядвае праз краты.
Адгукнуўся каханы мой і сказаў мне:
Устань, любая мая, прыгожая мая, і выйдзі!
Вось зіма ўжо мінула;
прайшоў дождж і сціх.
Кветкі з’явіліся на зямлі;
прыйшоў час спеваў,
і голас галубкі чутны ў нашай краіне.
Смакоўніца ўжо напоўніла сокам свае плады,
і квітнеючыя вінаградныя лозы прыемна пахнуць.
Устань, каханая мая, прыгожая мая, і выйдзі!
Галубка мая, схаваная ў расколіне скалы, пад аховаю ўцёса,
пакажы мне аблічча сваё,
дай мне пачуць голас твой,
бо голас твой салодкі і аблічча тваё прыгожае.
Гэта слова Божае.
У тыя дні:
Калі Ганна адняла ад грудзі Самуэля, яна ўзяла яго з сабой, забіраючы таксама трохгадовае цяля, адну меру мукі і мех віна, і прыйшла з ім у Сілом, у дом Пана. Хлопчык той быў яшчэ дзіцём.
І забілі цяльца, і прывялі таго хлопчыка да Элія. І сказала яна: О, спадар мой! Няхай жыве душа твая, спадар мой! Я — тая самая жанчына, якая тут перад табою стаяла і малілася да Пана. Маліла аб гэтым хлопцы, і выканаў Пан просьбу маю, якую ўзносіла да Яго. І вось я аддаю яго Пану; ва ўсе дні, пакуль жыць будзе, ён прызначаны будзе для Пана.
І пакланілася там Пану.
Гэта слова Божае.
Гэта кажа Пан Бог:
Вось Я пасылаю анёла майго, і ён падрыхтуе дарогу перада Мною, і нечакана прыйдзе ў сваю святыню Пан, якога вы шукаеце, і Анёл Запавету, якога вы чакаеце. Вось Ён ідзе, – кажа Пан Магуццяў. І хто вытрывае дзень Ягонага прыйсця, і хто ўстаіць, калі Ён з’явіцца? Бо Ён як агонь плавільшчыка, і як луг, што ачышчае. І сядзе, як плавільшчык і як той, хто ачышчае серабро, і ачысціць сыноў Левія, і пераплавіць іх, як золата і серабро, і яны будуць прыносіць Пану ахвяру ў справядлівасці. Тады спадабаецца Пану ахвяра Юды і Ерузалема, як у дні даўнія і як у мінулыя гады.
Вось я пашлю да вас прарока Іллю, перш чым прыйдзе дзень Пана, вялікі і страшны. І ён зверне сэрцы бацькоў да сыноў, і сэрцы сыноў да бацькоў, каб Я, прыйшоўшы, не кінуў на зямлю праклён.
Гэта слова Божае.
Дзеля Сіёну не буду маўчаць,
дзеля Ерузалема не супакоюся,
пакуль не ўзыдзе, як святло, справядлівасць яго
і яго збаўленне не запалае, як паходня.
І ўбачаць народы тваю справядлівасць,
і ўсе каралі – тваю славу;
і назавуць цябе новым іменем,
якое вызначаць вусны Пана.
І будзеш каронаю славы ў руцэ Пана,
і каралеўскай дыядэмай на далоні твайго Бога.
Ужо не скажуць пра цябе: Пакінуты, –
і зямлю тваю не будуць больш называць пустыняй.
Але будуць называць цябе:
Маё ўпадабанне ў ім, –
а зямлю тваю замужняй,
бо ты спадабаўся Пану,
і зямля твая атрымае мужа.
Бо, як юнак бярэ замуж дзяўчыну,
так возьмуць цябе сыны твае;
як жаніх радуецца нявесце,
так узрадуецца табою твой Бог.
Гэта слова Божае.
Калі кароль Давід пасяліўся ў доме сваім, і Пан даў яму адпачыць ад усіх ягоных ворагаў навокал, тады сказаў кароль прароку Натану: Паглядзі, я жыву ў кедравым доме, а Божы каўчэг знаходзіцца ў шатры. І сказаў Натан каралю: Ідзі, зрабі ўсё, што ў сэрцы тваім, бо Пан з табою.
У тую ноч, было скіравана слова Пана да Натана: Ідзі і скажы слузе Майму Давіду: так кажа Пан: ці ты збудуеш Мне дом для Майго жылля? Я забраў цябе з пашы, калі хадзіў ты за авечкамі, каб стаў ты правадыром Майго народа, Ізраэля. І быў з табою ўсюды, куды б ты не хадзіў, і знішчыў усіх ворагаў тваіх перад абліччам тваім, і зрабіў імя тваё вялікім, як імя вялікіх на зямлі. Я прызначу месца для народа Майго, Ізраэля, і пасялю яго, і будзе ён жыць на сваім мейсцы, і не будзе больш турбавацца, і бязбожныя не будуць больш уціскаць яго, як раней. З таго часу, як устанавіў суддзяў над народам Маім, Ізраэлем, Я даў табе жыць у згодзе з усімі ворагамі тваімі. І Пан абяцаў табе, што пабудуе для цябе дом. Калі ж скончацца твае дні і ты спачнеш з бацькамі сваімі, тады я абуджу пасля цябе патомка твайго, які выйдзе з улоння твайго, і ўмацую ягонае валадарства. Я буду яму Айцом, а ён будзе Мне сынам.
І будзе непахісным дом твой і валадарства тваё навекі перад абліччам Маім, і трон твой будзе ўмацаваны навекі.
Гэта слова Божае.
Браты:
Калі вы вуснамі сваімі будзеце вызнаваць, што Езус ёсць Панам, і ў сэрцы сваім верыць, што Бог уваскрасіў Яго з мёртвых, будзеце збаўлены. Бо сэрцам вераць для апраўдання, а вуснамі вызнаюць для збаўлення. Пісанне ж кажа: Кожны, хто верыць у Яго, не будзе асаромлены. І няма розніцы паміж юдэем і элінам, бо той самы Пан ва ўсіх, шчодры для ўсіх, хто Яго кліча. Бо кожны, хто пакліча імя Пана, будзе збаўлены.
Як жа будуць заклікаць таго, у каго не паверылі? Як будуць верыць у таго, каго не чулі? Як будуць слухаць, калі няма каму абвяшчаць? І як будуць абвяшчаць, калі іх не пашлюць? Як напісана: Якія прыгожыя ногі тых, хто абвяшчае добрыя навіны. Але не ўсе падпарадкаваліся Евангеллю. Бо Ісая кажа: Пане, хто паверыў пачутаму ад нас? Таму вера залежыць ад пачутага, а пачутае здзяйсняецца праз слова Хрыстовае. Але я кажу: Хіба не пачулі яны? Наадварот, па ўсёй зямлі прайшоў іхні голас і іхнія словы да краёй свету.
Гэта слова Божае.
Калі ж Адам з’еў з дрэва, паклікаў Пан Бог Адама і сказаў яму: Дзе ты? Ён адказаў: Я пачуў голас твой у раі і спалохаўся, бо голы я, і схаваўся. Сказаў Бог: Хто сказаў табе, што ты голы? Можа еў ты з дрэва, з якога Я забараніў табе есці? Адам сказаў: Жанчына, якую Ты даў мне, яна дала мне, і еў я. І сказаў Пан Бог жанчыне: Чаму ты гэта зрабіла? Яна сказала: Змей падмануў мяне, і ела я. Тады сказаў Пан Бог змею:
За тое, што ты зрабіў гэта,
ты пракляты паміж усімі жывёламі і паміж усімі звярамі палявымі.
На жываце сваім поўзаць будзеш
і пыл будзеш есці
праз усе дні жыцця свайго.
Устанаўлю варожасць паміж табою і паміж жанчынаю,
і паміж патомствам тваім, і паміж яе патомствам.
Яно сатрэ табе галаву,
а ты сатрэш яго пяту.
І назваў Адам жонку сваю Евай, бо яна маці ўсіх жывых.
Гэта слова Божае.
У гандлёвых цэнтрах свята працягваецца ўжо некалькі тыдняў. На вуліцах усё больш ўпрыгожаных ялінак. Наогул, навошта нам патрэбны «час чакання»?
Калі да нас нечакана прыходзіць голад, мы бяжым да Fast-food’у. Калі маем шчыльны графік падарожжа - шукаем хуткіх цягнікоў або самалётаў. Нават смартфон або планшэт павінен мець хуткі працэсар. Сацыёлагі ўжо даўно высветлілі, што мы жывем у эпоху «Fast» - усе патрэбы павінны быць забяспечаны неадкладна.
Іс 63, 16–17.19; 64, 2–7
1 Кар 1, 3–9
Мк 13, 33–37
Калі прырода нясмела, нібы саромеючыся, хавае бязлікую шэрань позняй восені пад покрывам далікатнага, безбароннага снегу, у літургічным календары Касцёла распачынаецца перыяд Адвэнту, пара надыходу, час набліжэння.
16 снежня ў мінскім касцёле св. Сымона і св. Алены з удзелам біскупа Юрыя Касабуцкага прайшла аплаткавая сустрэча з прадстаўнікамі розных малітоўных груп і рэлігійных рухаў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі.
